Jubileusz 25-lecia Polskiej Szkoły w Denver jest doskonałą okazją do przypomnienia historii szkoły i podsumowania jej 25-ciu lat jej działalności oraz podziękowania za te 25 lat cieżkiej pracy i głębokiego zaangażowania ludzi w pełni oddanych sprawie oświaty i wychowania polonijnej młodzieży.

Początki funkcjonowania szkoły sięgają lat, w których proboszczem w parafii był ks. Jan Guziński. W 1926 roku dzięki jego wysiłkom wybudowano budynek szkolny obok kościoła Św. Józefa i otworzono szkołę parafialną. Szkołę prowadziły wówczas siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Św. Józefa z Wisconsin. W szkole bezpłatnie kształciły się dzieci i młodzież z parafii i okolic. Placówka składała się z 8 klas podstawowych. W pierwszym roku istnienia zapisało się do niej 151 uczniów. Szkoła działała do początku lat 70-tych, kiedy to zła sytuacja finansowa zmusiła ówczesnego proboszcza do podjęcia trudnej decyzji, jej zamknięcia na następne długie 24 lata.
I właśnie w 1994 roku, Kongres Polonii Amerykańskiej (KPA) wysłał do Denver samego Prezesa Komisji Edukacji KPA, dr Osysko z misją utworzenia, a w zasadzie reaktywowania zamkniętej na początku lat 70-ych, Polskiej Szkoły przy kościele Św. Józefa w Denver. Przed mszą, śp. ksiądz Jan Mucha przedstawił przybyłego przedstawiciela Komisji Edukacji Kongresu Polonii Amerykańskiej i prosił zainteresowanych parafian o zebranie się w budynku szkolnym na spotkanie z dr. Osysko, w celu omówienia działań związanych z założeniem szkoły i wyborem dyrektora. Do grona zainteresowanych dołączył również pan Ryszard Lewandowski z chęci spotkania się z dr.Osysko, swoim wychowawcą ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Gdańsku, w latach 1959-1962. Wcześniejsze próby reaktywowania szkoły nie przynosiły sukcesów gdyż nie było zainteresowanych do podjęcia się funkcji organizowania nowej szkoły. Nie widząc chętnych, dr Osysko zaproponował p. Ryszarda Lewandowskiego, swojego wychowanka, na stanowisko Dyrektora. Wobec braku sprzeciwu, p.Ryszard Lewandowski został wybrany pierwszym dyrektorem szkoły. Dzięki zaangażowaniu rodziców i dobrej współpracy z ks. Janem Muchą, udało się p.Lewandowskiemu reaktywować przykościelną Szkołę Polską.
Początki nie były łatwe. Zaczęło sie od trzech klas podzielonych według wieku i stopnia zaawansowania w znajomość języka polskiego i prowadzonych przez panie Krystynę Kogut, Halinę Pyziak i Joannę Sobczak. Po rezygnacji pana Lewandowskiego, funkcje dyrektora przejęła, od 1995 roku, pani Maria Lis. Z sercem otwartym na uczniów i potrzeby szkolne, pani Maria Lis kontynuowała trudne dzieło rozwijania Polskiej Szkoły. Organizowała razem z Komitetem Rodzicielskim wieczorki szkolne, dochód z których przeznaczony był na prezenty swiąteczne dla dzieci i książki na nagrody. Ogromną pomocą były posiłki i ciasta przygotowywane przez panią Franciszkę Muchę. Szkoła szybko powiększała liczbę uczniów. Do grona nowych nauczycieli dołączyła pani Magda Charyga. Powstało również przedszkole dla dzieci najmłodszych, które prowadziła wówczas pani Irena Ciaptacz. A oto jak te wczesne czasy Szkoły Polskiej wspomina pani Joanna Sobczak:
„Początki, jak wszędzie, bywały ciekawe... . Zostały zamówione polskie elementarze, niestety dostarczone przez UPS pod drzwi domu pani Marysi Lis zostały ukradzione, a początki szkoły tuż, tuż. Szybciutko Pani Lis zamówiła następną porcję książek, no bo jak zacząć szkołę bez podręczników? Każda z nas musiała się wykazać zdolnościami plastycznymi aby stworzyć ręcznie pomoce szkolne.Wiele z nich było używane przez dzieci i nauczycieli przez następnych wiele lat. Pamiętam zimowe dni, kiedy siedzieliśmy w klasach w kurtkach bo okna były bardzo stare i nieszczelne. Któregoś dnia podstawialiśmy wiadra, bo z sufitu lała się woda. Ale mimo tych małych niedogodności byliśmy wdzięczni, że mamy miejsce spotkań do nauki. Dzieci dawały z siebie wszystko. Uczyły się, występowały w akademiach, w pamiętnych Jasełkach napisanych przez Magdę Charygę razem ze swoimi rodzicami, brały udział w zabawach szkolnych do których często przygrywał nam zespół "Wesoła Czwórka". Były i uroczyste zakończenia roku szkolnego. A wszystko to dzięki dzieciom i ich rodzicom. Bo jak by istniała szkoła bez dzieci? Rodzice pomagali jak mogli. Ale przede wszystkim przywozili dzieci. Mieliśmy też kilka dorosłych osób, które chciały się uczyć języka polskiego i przychodziły na nasze lekcje.”
W roku 1997 dyrektorem szkoły zostaje pan Stanisław Gadzina. Oddaje on 20 lat swojego życia na jej prowadzenie i krzewienie polskości wśród Polonii. W czasie jego długoletniej kadencji szkoła zostaje odnowiona, odmalowana. Ciągle powiększająca się liczba uczniów zmusza go do podzielenia istniejących pomieszczeń na mniejsze, by móc stworzyć miejsca na dodatkowe klasy. Pani Katarzyna Szuta, w tym czasie prezes Klubu Polskiego, przekazała szkole na ręce pana Stanisława Gadziny czek na ten cel, który umożliwił również otwarcie klasy dla dorosłych i opłacenie dodatkowego nauczyciela. Pan dyrektor Gadzina z prężnie działającym Zarządem Komitetu Rodzicielskiego, na czele którego stała pani Kasia Fedorowicz oraz olbrzymim zaangażowaniem rodziców, organizowali bazary świąteczne, egg hunting, zabawy karnawałowe dla dzieci, dochód z których był przeznaczony na zakup nowych stolików, krzeseł, biurek dla nauczycieli oraz by zmienić wystrój sal, aby szkoła stała się drugim, przyjaznym domem. By pomóc szkole finansowo, przy zgodzie i wielkiemu sercu obecnego wówczas proboszcza, ks. Marka Cieśli, wprowadzono regularne obiady szkolne, które zasilały budżet szkolny. Powstaje szkolna biblioteka dzięki inicjatywie i ciężkiej pracy pani Kingi i Krzysztofa Rogalskich, z ponad 800 pozycjami wartościowych książek dla dzieci. W październiku 2015 roku nasza szkoła po raz pierwszy bierze udział w Polonijnym Dniu Dwujęzyczności, które pojawiło się jako nowe święto w kalendarzu wydarzeń polonijnych.
Przy współpracy i aprobacie księdza Sławomira Murawki, wiosną 2017 roku, rodzice Polskiej Szkoły zaadoptowali pierwszy szkolny regulamin, a 30 kwietnia tegoż roku odbyły się pierwsze wybory na dyrektora szkoły w wyniku których, zdecydowaną większością głosów, została wybrana pani Małgorzata Grondalski. W roku szkolnym 2017/2018 szkoła wprowadziła tradycje ślubowania pierwszoklasistów jak również niedzielę koszulkową. Każdy uczeń ubrany w szkolną, czerwoną koszulkę z napisem “Jestem Orłem w Polskiej Szkole” otrzymuje od dyrektora “słodką” nagrodę. Nowa tradycja ma na celu wzmocnienie tożsamości naszej szkoły. W celu zabezpieczenia uczniom bezpiecznego pobytu w szkole, wprowadzone zostały także dyżury rodziców. Szkoła pozyskała również grono sponsorów i przyjaciół, i dzięki ich kontrybucji i pomocy szkoła została ocieplona, zostały zainstalowane wiatraki w każdej klasie i wymienione okna.
W styczniu 2018 roku została otwarta nowa klasa - klasa językowa, która powstała po raz pierwszy dla dzieci bez lub z minimalną znajomością języka polskiego. W tymże roku liczba uczniów wzrosła do rekordowej, 135 osób! Zaistniała więc potrzeba dokupienia stolików i krzeseł.
Jednym ze znaczących osiągnięć było zarejestrowanie szkoły po raz pierwszy w bazie szkół polonijnych.  Fakt istnienia naszej szkoły w bazie danych Ośrodka Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą pozwala naszym uczniom i nauczycielom o ubieganie się o legitymacje szkolne, które uprawniają do korzystania z ulgowych przejazdów transportem publicznym podczas pobytu w Polsce oraz wstępu do muzeów i parków narodowych na takich zasadach jak uczniowie szkół w Polsce. W roku szkolnym 2017/18 wydano 63 a w nastepnym 2018/19 – 76 legitymacji.
Do wydarzeń, które na stałe wpisały się w życie szkoły należą obchody Dnia Nauczyciela, Dnia Niepodległości, Akademie z okazji 3Maja, Dnia Mamy i Taty, wizyta Świętego Mikołaja. Przy organizacji imprez szkolnych nie można pominąć ogromnej roli, zaangażowania i wsparcia ze strony Komitetu Rodzicielskiego.
W roku szkolnym 2018/2019 obchodziliśmy 100-lecie Odzyskania Niepodległości, które w uroczysty sposób nasza szkoła swiętowała z Polonią w Kolorado. Przygotowaniem do tego swięta były wykłady historyczne prowadzone przez pana Wieława Gessnera. Również z tej okazji, trójka naszych uczniów wzięła udział i otrzymała nagrody w konkursie historycznym ogłoszonym przez Konsula Honorowego, pana Tomasza Skotnickiego, który także ufundował główne nagrody.
Nasza szkoła miała zaszczyt gościć byłego żołnierza Armii Krajowej, pana Henryka Komendowskiego, który podzielił się z młodzieżą swoimi wpomnieniami z czasów II Wojny Światowej oraz swoimi wynalazkami. Gościliśmy również panie Ziutę Nowicką i Krystynę Orłowską, które wspominały swój pobyt na Syberii i wyjście z niej u boku Armii Andersa. Ta “żywa lekcja historii” miała na celu przybliżyć uczniom wydarzenia historyczne związane z II- gą Wojną Światową.
Ważnym elementem działalności szkoły jest ścisła współpraca z parafią Św. Józefa i jej proboszczem, księdzem Stanisławem Michałek. Żywe kontakty i owocną współpracę szkoła prowadzi z Konsulatem Rzeczypospolitej Polskiej w Los Angeles. Nawiązaliśmy również bliskie kontakty z Forum Nauczycieli Polonijnych na Zachodnim wybrzeżu USA, w wyniku czego organizowane są wyjazdy naszej młodzieży na obozy językowe do Polski i szkolenia dla nauczycieli, uczniów i rodziców. Jednym z nich były warsztaty językowe jesienią 2018 roku prowadzone przez panie z Uniwersytetu Śląskiego. A w listopadzie tego roku, warsztaty historyczne poprowadzone będą przez gości z Polski, z Fundacji Dziecięcy Uniwersytet Ciekawej Historii.  Istotną również dla naszej szkoły jest bliska współpraca z miejscowymi organizacjami polonijnymi takimi jak gazeta Życie Kolorado, Krakowiacy, Harcerze, Klub Polski, Związek Narodowy Polski im. Św. Marcina w Kolorado.
Polska Szkoła w Denver nie jest jedynie miejscem utożsamianym z budynkiem szkolnym, ale jest zwartą społecznością stworzoną przez pokolenia uczniów i ich rodziców, dyrektorów, nauczycieli, którzy oddali szkole swoje umiejętności, entuzjazm i serce.